Prezentacja armii - III Germański Korpus Pancerny SS by Sevi

III Germański Korpus Pancerny SS podczas Operacji Sonnenwende.

W systemie bitewnym Bolt Action, posiadane przeze mnie modele odtwarzają III Germański Korpus Pancerny SS. Okres jaki wybrałem to Operacja Sonnenwende – nieco zapomniana, jedna
z ostatnich ofensywa wojsk niemieckich na froncie wschodnim. Operacja ta odbyła się w drugiej połowie lutego 1945 r. na terenach obecnie należących do Polski – Pomorzu zachodnim w rejonie Szczecina, Stargardu Szczecińskiego i Choszczna. Plan ofensywy zakładał zatrzymanie wojsk marszałka Żukowa, tak aby atak na Berlin był opóźniony o kilka tygodni, oraz połączenie się z siłami idącymi od strony Słowacji, i odrzucenie sił Radzieckich na wschód.

W skład w/w korpusu pancernego podczas tej operacji weszły:

-    11. Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS Nordland,

-    28. Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS (1. walońska) Wallonien,

-    27. Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS (1. flamandzka) Langemarck,

-    23 Dywizja Grenadierów Pancernych SS Nederland.

W zgrupowaniu walczyły również lokalne oddziały Volkssturmu, oraz spieszeni marynarze Kriegsmarine z zatopionych na Bałtyku okrętów niemieckich.

Do operacji Sonnenwende weszła: Grupa Armii Wisła (Heeresgruppe Weichsel), w skład której wchodziły:

  - XXXIX Korpus Pancerny

  - III Korpus Pancerny SS

  - X Korpus SS.

Jednostki ochotnicze SS które walczyły w tej operacji były bardzo ciekawymi oddziałami.
W ich skład wchodzili nie tylko ochotnicy z krajów w których prowadzono nabór (Wallonien
i Lengermarck – Belgia – odpowiednio Walończycy i Flamandowie, Nederland – Holandia, Nordland – Dania, Norwegia, Szwecja, Finlandia), lecz również: Luksemburczycy, Estończycy, Łotysze, Francuzi, Szwajcarzy, Węgrzy, Hiszpanie i Rumuni. Kadrę dowódczą w większości stanowili Niemcy, i występowali w każdej z w/w dywizji. Jednakże ogólnie rodowitych Niemców nie było więcej niż ok. 35-40%. W okresie najprężniejszego rozwoju Waffen SS (grudzień 1944 r.) w skład wchodziło 38 dywizji (niektóre nie w pełni skompletowane), około 15 brygad i mnóstwo mniejszych jednostek, w których służyło aż 950 tys. żołnierzy, z czego Niemcy stanowili niewiele ponad jedną trzecią (nie licząc Volksdeutschów). Niech to uświadomi czytającym jak dużym procentem w Waffen SS byli zagraniczni ochotnicy którzy dali się zwerbować z różnych powodów. Od chęci walki z bolszewizmem, po możliwość przeżycia przygody, lub ucieczkę przed lokalnym wymiarem sprawiedliwości.

Na początku lutego zaczęto koncentrować wojska niemieckie, składające się m.in.
z III Korpusu Pancernego SS, które przegrupowano z Kurlandii, ochotników z Finladii, Holandii, Danii i Belgii: 11 Dyw. SS "Nordland", 23 Dyw. SS "Nederland" i 27 Dyw. SS "Langemarck" i 28 Dyw. SS ”Wallonien”, a spod Baden-Baden transportem kolejowym przybyła 10 Dywizja Pancerna SS Frundsberg. Ofensywa rozpoczęła się 15 lutego 1945 roku z rejonu Suchania w kierunku południowym na Choszczno. Nacierającym wojskom udało się połączyć z oddziałami pod Choszcznem i utworzyć do nich wąski korytarz. Następnego dnia ruszyło główne uderzenie, z linii pomiędzy Stargardem a jeziorem Miedwie. Pomimo osiągnięcia pewnych sukcesów terenowych i zniszczenia wielu czołgów radzieckich, natarcie miało dość słabe tempo. 17 lutego rozpoczęły się kontrataki oddziałów radzieckiej 3. Armii Uderzeniowej i natarcie niemieckie zostało praktycznie powstrzymane. Następnego dnia Niemcy oficjalnie wstrzymali dalsze działania zaczepne.

Nieco później 10 Dywizja Pancerna SS została włączona do XXXIX Korpusu Pancernego. Działania zaczepne 10. Dywizji Pancernej SS napotkały na silną obronę wojsk sowieckich. Następnego dnia dywizja nacierała w kierunku Morzycy (niem. Blumberg), obchodząc pozycje wojsk sowieckich. Dalej atak 2 batalionu 10 Pułku Pancernego SS i 22 Pułku Grenadierów Pancernych SS był skierowany na południowy zachód do Żalęcina i Moskorzyna. Na przedmieściach tego miasta dowódca 7 kompanii 10 Pułku SS - Ostuf. Riedel zniszczył 13 nieprzyjacielskich czołgów. 1 batalion 10 Pułku Pancernego SS nacierał bardziej na południe w kierunku Lubiatowa. Tam wspierał natarcie 4 Dywizji Policyjnej Waffen SS. 23 lutego dywizja przeszła do odwodu i wycofana do Stargardu.

W walkach o tereny między Małą Iną a Iną brali udział żołnierze Volkssturmu oraz Walończycy. Fala szturmowa przesunęła się tylko o około dziesięć kilometrów na południe. Niemcy zdobyli Kolin i Morzycę. Był to jedyny sukces. Sztaby już wtedy sygnalizowały energiczne kontrataki Rosjan. Zdołano wedrzeć się na krótki czas do przydworcowej części Dolic, gdzie doszło do zaciekłego pojedynku, w którym Niemcy wykorzystywali pociąg pancerny. Nad centrum ofensywy, nad Stargard wysłano całą masę samolotów rosyjskich. Najsilniejsze uderzenie Rosjan zostało skierowane na wzniesienie Lipia Góra (k. miejscowości Przewłoki), który był ważnym węzłem drogowym. Zajęło tam pozycję siedemdziesięciu niemieckich żołnierzy. Porucznik Capelle z 28. Dyw. SS ”Wallonien” otrzymał rozkaz utrzymania się na wzniesieniu przez dwadzieścia cztery godziny. Niestety, Walończycy zostali zdziesiątkowani. Tylko czterech rannych zdołało się wycofać na własne pozycje. Ofiarność Walończyków zrobiła tak duże wrażenie na wojskach niemieckich na Pomorzu, że ogłoszono w rozkazie dziennym dla wszystkich wojsk ich bohaterską postawę, a ich dowódcę – Cappele pośmiertnie przedstawiono do odznaczenia Krzyżem Rycerskim.
               

Operacja Sonnenwende pomimo wielkiego poświęcenia ze strony ochotniczych jednostek SS nie powiodła się. Do operacji wydzielono ponad 1200 czołgów, ale w ciągu trzech dni walki paliwo i amunicja uległy wyczerpaniu. Walońska dywizja SS straciła ponad połowę stanu osobowego, i do końca wojny nie odzyskała zdolności bojowej. Kontrataki Sowietów podjęte 1 marca zmusiły jednostki do odwrotu do Altdamm, ostatniej pozycji obronnej nad dolną Odrą. Przez 2 tygodnie miasteczko było bronione za cenę dużych strat. Ostatecznie udało się jedynie przesunąć linię frontu o 18-20 kilometrów, odbić Banie oraz Pyrzyce i wycofać część sił z kotła pod Choszcznem. Długofalowym efektem ofensywy było utwierdzenie marszałka Żukowa w przekonaniu, że przed zdobyciem Berlina, konieczne jest zabezpieczenie swojej prawej flanki poprzez oczyszczenie z Niemców Pomorza Zachodniego. Wynikiem tego było rozbicie Grupy Armii "Wisła" w realizowanej II fazie operacji pomorskiej.

 Przejdźmy do prezentacji modeli (za jakiś czas dojdzie trochę pojazdów i piechoty) (proszę o wyrozumiałość przy ocenie jakości zdjęć, muszę dodać iż na żywo prezentują się one dużo lepiej niż na fotkach). Wszystkie modele i pojazdy malował Krzysztof 'Skaven' Żelazko.

SS-Untersturmführer Jacques Capelle – podporucznik, Walończyk (28 dyw. SS Wallonien) – postać autentyczna. 

Untersturmführer Felix Jakobsson – podporucznik, Szwed, lekarz polowy (11 dyw. SS Nordland).

 

 

“Stößel“ – Tłuczek - Durchschnittliche Mörtel – moździerz dowodzony przez Unterscharführera Torstena Hofmanna, plutonowego, załoga złożna z Niemców. (11 dyw. SS Nordland). 

Panzerschreck Truppe – oddział broni przeciw pancernej – Panzershreków, dowodzony przez Unterscharführera Maxa Papsta. Oddział złożony z dwóch Niemców, oraz Volksdeutsche z Węgier
i Rumunii. (11 dyw. SS Nordland).

Scharfschütze Truppe – snajper i obserwator. Scharführer Sauli Risku – sierżant, Mann Schütze Kimi Kuparinen – szeregowiec, Finowie (11 dyw. SS Nordland).

 

SS-Pionier Zusammensetzung – skład pionierów, dowodzony przez Scharführera Lucasa Michaud, sierżant, Szwajcar (11 dyw. SS Nordland).

Lettische SS-Freiwillingen – Osttruppen, dowodzeni przez Rottenführera Ēriksa Pētersonsa, kapral, oddział złożony z łotewskich ochotników.

 

Sturmscharführer Peter Hueber – starszy sierżant sztabowy, Niemiec, obserwator (11 dyw. SS Nordland).

Hauptscharführer Torsten Abend oraz Rottenführer Hans Rielke – sierżant sztabowy
i kapral, Niemiecy, obserwatorzy (28 dyw. SS Wallonien)

Waffen-SS Kampfgruppe Capelle – cztery składy piechoty, dowodzone przez: Scharführera Nicolasa Mousseau, Scharführera Dominique Cailosse, Scharführera Bernarda Sabourin, Scharführera Tristana Picard, sierżanci, Walończycy (28 dyw. SS Wallonien).

Hitlerjugend Kameradschaft  – młodzież, dowodzona przez Stammführera Stefana Kellera –  dowódca stammu, Niemiec, oddział złożony z chłopców i dziewcząt z miasta Stettin.

Volkssturm Gruppe no. 256 – Volkssturm, dowodzony przez Wachtmeistera Ralpha Kocha – wachmistrz, Niemiec, oddział złożony z mieszkańców Stettin.

Medium Maschinengewehr Truppe – oddział trzech średnich karabinów maszynowych, dowodzony przez Unterscharführera Bernda Hubera, plutonowego, załoga złożona
w większości z Niemców (11 dyw. SS Nordland).

 

  
Messerschmitt BF-109 - operujący z lotniska polowego położenego opodal Stettin.

“Baño“ – Wanna – Schwimmwagen – lekki pojazd zwiadowczy, prowadzony przez Sturmmanna Aresa Balderas Rojo, starszego szeregowca, Hiszpana.  (11 dyw. SS Nordland).

” Kleines Kätzchen” - Mały Kociak  – Sd. Kfz. 234/2 Puma –– wóz z niemiecką załogą, dowodzony przez Oberscharführera – starszego sierżanta Dietera Schaefera (11 dyw. SS Nordland).

“Große Kätzchen“ – Duży Kociak - PzKpfw VI Tiger – ciężki czołg z niemiecką załogą, dowodzony przez Untersturmführera Franka Beyera, podporucznika. (11 dyw. SS Nordland).

“Die Heiligen Drei Könige, Casper, Melchior und Balthasar.“ – Trzej królowie, Kacper, Melchior i Baltazar - Panzerkampfwagen V Panther (Sd.Kfz.171) Pantera - trzy czołgi Pantera, z niemieckimi załogami, dowodzone przez Untersturmführera Martina Reinhardta, podporucznika. (11 dyw. SS Nordland).

“Catherine, Martha, Isabella“ – Lastwagens – trzy ciężarówki, z walońskimi załogami. (28 dyw. SS Wallonien).

”Pierre et Paul” - Sd. Kfz. 251/10 – dwie półciężarówki, z walońskimi załogmi. (28 dyw. SS Wallonien).

“Parti“ – Łaciata - Schweres Wurfgerats 41 Howling Cow – artyleria z niemiecką załogą dowodzona przez Unterscharführera – plutonowego Jensa Baiera (11 dyw. SS Nordland).

“Der Hammer“ – Młotek -  Pak 40 – działo z niemiecką załogą, dowodzone przez Unterscharführera Martina Deckera, plutonowego. (11 dyw. SS Nordland).

“Schmetterling“ – Motylek - 37mm Flak 36 –działko przeciwlotnicze z norweską załogą, dowodzone przez Unterscharführera Wilmara Hanstada, plutonowego. (11 dyw. SS Nordland).